Раушан, Бірде, тобықты еліне жолы түскен Мәшһүр Жүсіп арнайы сәлем беру үшін Абайдың үйіне келеді. Табалдырық аттап үйге кіре бергенде Абай тосын сауал қойыпты: «Ақылдының өзінен бұрын айтқаны жетеді деген. Атың құлағымды сарсылтып еді, шынымен Мәшһүр болсаң айтшы кәне. Құдай қайда? Жұмақ пен тозақ қайда?!». Сонда Мәшһүр Жүсіп кідірместен: «Абайдың құдайының қайда екенін білмедім. Менің құдайым жүрегімде. Ал, жұмақ пен тозақ әркімнің өз үйінде, қатының ақылды болса – жұмақ, ақымақ болса – тозақ», – деген екен. Абай есті сөзді естігеніне риза болған шыраймен: «Мәшһүр десе дегендей екенсің!», – деп, қолын алып, төрін ұсыныпты. Этот случай произошел тогда, когда Абай и Машхур-Жусуп знали друг друга заочно, но еще не успели встретиться. В один из дней, когда Машхуру Жусупу довелось побывать в краях рода тобыкты, он специально заехал в дом поэта Абая для того, чтобы с ним поздороваться. Как только он зашел в дом, Абай ему задал неожиданный вопрос: «Говорят, что слово мудреца доходит раньше его самого. Имя твое утомило мои уши, если ты действительно тот самый Машхур, скажи-ка. Где Всевышний? Где рай и где ад?!». Тогда Машхур-Жусуп без запинки ответил ему: «Я не знаю где находится Всевышний Абая. Мой Всевышний у меня в сердце. А, рай и ад у каждого в своем доме, если жена твоя умная – то дом твой рай, а если глупая – то это ад». Обрадованный таким ответом Абай протянул ему руки и предложил почетное место, приговаривая: «Ты, оказывается, действительно Машхур!».

Теги других блогов: мудрость Абай Машхур-Жусуп